امداد چنا کی سندھی /اردو نظمیں

  دیدبان شمارہ ۔ ۷

امداد چنا کی سندھی /اردو نظمیں 

 1. خيرات

کراچی سندھ

اي وقت جا حاڪم  

مونکي

خيراتنه ڏي  

صرف 

هڪسوال جو 

جواب

ڏي 

آخر

منهنجو ڪهڙو ڏوه آهي

جو

منهنجي زندگي

ڪشڪول بڻيل آ

  ۽ تونشيشي جي محلاتن ۾ ويهي

 منهنجي

قسمت 

جبر جي قلم سان لکين ٿو

  اي

وقت جا 

بي رحم بادشاه

جيوقت بدليو  

۽ مون کيتنهنجي قسمت

  لکڻ جو وارو مليو

  ته توسان

اهو

عهد ٿو ڪيان 

ته مان توکي

خيرات۾ پنهنجي پيرن جي 

مٽي

به نه ڏيندس

جو تون هن مٽيء سان

۽ ماروئڙن سان

ڪڏهنوفا ڪرڻ سکي ئي ناهي

امداد چنا.-------------------

1. خیرات

اے حاکم وقت 

مجہےخیرات نہ دو

صرفایک سوال کا جواب دو؟

 آخرمجھ سے 

 کونسا گناہ سرزد ہوگیا ہے

 جومیری زندگی

کشکولبن گئی ہے؟

 اورتم!

شیشےکے محلوں میں بیٹھ کے

 میریقسمت 

 اپنےجبر کے قلم سے لکھتے ہو

 اےوقت کے بے رحم بادشاہ  !

اگروقت بدلا

 اورمجھے

 تمھاریقسمتِ 

لکھنےکی باری مل گئی 

 تومیں

 تمسے یہ عہد کرتا ہوں

 کہ

 میںتمہیں

خیراتمیں

 اپنےپیروں کی

مٹیبھی نہیں دونگا

کہتم نے اس مٹی سے

 اوراس مٹی کے لوگوں سے

وفاکرنی سیکھی ہی نہیں ۰

امداد چنا

----------------------------

2. درندگي 

(نينو ڪهاڻي زينب جي نانءُ)

‍

جهنگ۾ ذات درنده اچي گڏ ٿي.

سندنگڏجاڻيء جو مقصد اُن خطري ٿي بحث ڪرڻ ھيو جيڪو هنن کي انسانن کان لاحق ٿي ويو هو 

انساننجا ڪم اهڙا ٿي ويا هئا جن تي درنده ڀي شرمنده ٿيڻ لڳا هئا. 

هڪدرندي آلين اکين سان قصور شهر جو قصو جو ٻُڌايو ته سڀني درندن 

جاڪنڌ شرم وچان جهڪي ويا.

(اردوترجمه)

آج جنگل ميں سارے درندےاکهڻے ہوئے تهے 

انکے جمع هونے کا مقصد اُس خطرے پے بحث کرنا تها

جواُنہیں انسانوں سے لاحق هو گيا تها

انسانوں کے ايسے کام هوگئےتهے کہ درندے بهی شرمنده هونے لگے

تهے

ايکدرندے نے بهيگی آنکهوں سے

قصور

شهر کا قصه جو سنايا تو 

سب

درندون کے سر شرم سے جهک گئے

----------------------------------3.

 بچوںکے عالمی دن پر   

اردو ورژن 

ڪُومايل

گل جھڙو ٻار

 ڪُڙم

سڄي جو هن تي بار.

ڪيڏو

بي حس آ سنسار.

ننڍڙو هُوندي وڏو ٿئي ٿو

 جوانيءَ۾ ئي پوڙهو ٿئي ٿو

 ناهيهن جي ڪا به بهار

ڪيڏوبي حس آ سنسار.

ڪپڙا هن جا ميرا ميرا

هٿڙاهن جا ڪارا ڪارا

 گئريج۾ پر چمڪي ڪار

.

ڪيڏو

بي حس آسنسار.

وسري ويو آهن کان کيڏڻ

 گرويبڻيل هن جو ننڍپڻ

نه

ڪو سنگتي، نه ڪو يار.

ڪيڏو

بي حس آ سنسار

 ( ٻارڙن

جي عالمي ڏينهن جي موقعي تي لکيل منهنجو بيت.)

-------------

مرجھائے

ھوئے پھول سا بچہ

پورا

کنبہ اور اس کا کندھا

کتنابےحس ھے سنسار

چھوٹا ہو کر بڑا ہو تا ھے جوانی میں ھی بوڑھا ھو تا ہے

نھیں ھے اسکی کوئی بھار 

کتنا بےحس ھے سنسار

کپڑے اس کے میلے میلے 

ھاتھ ھیں اسکے کالے کالے

گئریج میں پر چمکے کار 

 کتنا بےحس ھے سنسار

 بھول گیا یہ کھیلنا اپنا 

اسکا ھے رھن بنا بچپنا 

 نہ کوئی سنگی نہ کوئی یار 

 کتنا بےحس ھے سنسار

............................